Résidence Palace

Art decofans lopen best even binnen in dit schitterende flatgebouw met zijn hemelsblauwe mozaïekfontein in de inkomhall, het elegant versierde restaurant er net naast (plafonds!) of de iets verderop gelegen marmeren trappenhal. Ontworpen als luxueuze ministad met allerlei diensten voor zijn bewoners in de jaren 20, heeft het gebouw een elegante gevel met sobere lijnen in witte steen, bas-reliëfs en smeedijzeren lantaarns. Het complex telde vier vleugels en 180 appartementen, bedoeld voor de bourgeoisie – die het op dat ogenblik moeilijk had om woningen voor betaalbare prijzen te vinden - met een theater van 516 plaatsen, Turkse baden, schermzalen, tennisvelden op het dak en een zwembad. Zwembad en theater bestaan nog steeds, maar zijn niet meer toegankelijk voor het publiek. Het werd ingehuldigd in 1927 en is van de hand van de Zwitserse architect Michel Polak. Het gebouw was als woningcomplex een zeer kort leven beschoren, want al in 1947 werd het door de Belgische Staat gekocht en omgebouwd tot kantoren. In 1988 werd de rechtervleugel afgebroken om plaats te maken voor het Justius Lipsiusgebouw van de Raad van de Europese Unie. Zeer recent werd het Europagebouw ertegenaan gebouwd. Dat integreerde een deel van het gebouw, met name de geklasseerde trappenzaal. Vanaf 2001 installeerde de Belgische regering er ook zijn internationaal perscentrum met goed uitgeruste redactiezalen, radio- en televisiestudio’s en conferentiezalen. Het gebouw herbergt op het gelijkvloers een restaurant met Belgische-Franse keuken in een prachtig kader.