Tentoonstelling Stanley Kubrick Photographer

Kubrick, die voortdurend geïntrigeerd was door orde en chaos, belichaamt wat de filosoof Gilles Deleuze 'cinema van het brein' (cinéma-cerveau) noemt. Maar hoe is de filmregisseur gekomen tot zijn subtiele evenwicht tussen orde en chaos, tussen een inwendige wereld die overgeleverd is aan de diepten van het zielenleven en het verleden, en een uitwendige wereld, die onvermijdelijk gericht is naar de toekomst, waar het bovennatuurlijke absolute zijn evolutionaire wet opdringt? In 1945, kort nadat hij de middelbare school had verlaten, trad Stanley Kubrick in dienst bij het New Yorkse tijdschrift Look. Hij werkte er gedurende vijf jaar als fotograaf. Zijn fotoreportages, waarvan een groot deel in het New York City Museum wordt bewaard, getuigen door hun sequentiële opbouw van een toen al cinematografische benadering. Via de lens van de fotograaf ontstond een portret van Amerika in de jaren na de oorlog - een hoofdthema in Kubricks werk. Deze notie van het collectieve portret werd als uitgangspunt van de tentoonstelling genomen en bepaalde de schikking van de foto's op basis van hun documentaire karakter: een misdaadscène, het leven van een schoenpoetser, impressies van de figuren die een universiteitscampus bevolken... Kubrick verschijnt als een eersterangs fotograaf. Zijn beheersing van het medium stelde hem in staat verwijzingen naar een Walker Evans of een Diane Arbus in zijn beelden te verwerken. Het fotografische werk van Kubrick biedt niet allen een kijk op de samenleving en haar sociale en raciale spanningen maar verraadt ook een zorgvuldige constructie die het reportagekarakter overstijgt. Als spontane regisseur, en daarover bestaan zeer veel eigentijdse getuigenissen, probeerde Kubrick het in wezen chaotische en oncontroleerbare moment te sublimeren, door er vorm en structuur aan te geven. Aan de hand van Kubricks foto's nodigen de Koninklijke Musea de bezoeker uit tot de ontdekking van de Amerikaanse samenleving in zoverre ze met de fotografie vervlochten is.