Tarantino

Geboren onder de zon van Zuid-Frankrijk, verlaat Gaëtan zijn pastis en verrekt hij naar Brussel in 1985. Enkele jaren later en geïnspireerd door de talrijke tekeningen die hij overal op de Brusslse muren tegenkomt, begon hij zijn parcours zoals de meeste beginnende graffitikunstenaars: overal in de stad plaatste hij zijn handtekening in de vorm van tags. Vervolgens legde hij zich toe op gekleurde letters en later ook op fresco's. Hij werd veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf en enkele miljoenen Belgische Franken aan boetes. Hij is uiteindelijk aan de zaak ontsnapt dankzij een koninklijke gratie. Voortaan gebruikt hij de opgedane ervaring op straat voor legale projecten. Hij beperkt zich sindsdien niet enkel meer tot stedelijke ruimtes. Hij uit zich ook op stoffen en spiegels. In 2004 richtte hij de vzw Tarantino op, een vereniging die een dertigtaal graffitikunstenaars uit heel Europa groepeert en die artistieke en socioculturele evenementen organiseert om de stedelijke kunst en de graffiti te bevorderen.

Gesubsidieerde graffiti?

Sinds oktober 2011 is er op de hoek van de Cellebroersstraat en de Priemstraat een immense fresco van 25m hoog en 5m breed, gemaakt door Gaëtan Tarantino. Aan de basis van dit initiatief ligt iemand onverwachte: de stad Brussel! Parallel met het parcours van het stripverhaal en in het kader van het wijkcontract Rouppe, besliste de stad om in de straten een parcours van hedendaagse fresco's bestaande uit graffiti en andere moderne werken te creëren. Maar, ondanks het legale karakter, is het fresco maar iets tijdelijks. IHECS, dat aan de overkant is gelegen, gaat uitbreiden op dit terrein. Direct gevolg: de stad heeft geopteerd voor een project met een minimaal budget, rekening houdend met het kortstondige karakter van de plaats. Tijdens de initiële opzet van het project was er sprake van een groene waterval, een veel duurdere realisatie. De keuze voor graffiti komt voort uit budgettaire beperkingen en binnen 4 à 5 jaar zou Tarantino's werk verloren kunnen gaan in het beeld van illegale graffiti die gedoemd zijn om verwijderd te worden. Toch helpt het project graffiti wat meer te verankeren als een essentieel onderdeel van de stedelijke ruimte. Verre van een blauwtje, heeft Tarantino al alle kleuren gezien met zijn vzw! Het bewijs... in het kader van de eerste editie van Brussel's Graffiti in 2006, vertrouwde de MABRU (Marché matinal de Bruxelles) een zaal toe aan de graffitikunstenaars. Voor de edities van 2007 en 2008 heeft de vereniging heeft het grootste muurfresco van België gerealiseerd aan het station "De Wand". Niet minder dan 5000m², waarvan 1000 voor het fresco, zijn bezocht door een dertigtal kunstenaars uit België, Frankrijk, Nederland en Groot-Brittannië. De reputatie van graffiti verbetert en meer en meer publieke ruimtes zijn eraan gewijd. Men zou zelfs kunnen aannemen dat een beleid voor de ontwikkeling van "omkaderde" graffiti het daglicht ziet. Kan dit beleid, georkestreerd door de overheid, de aard zelf van graffiti schaden? Wat men er ook over zegt, de projecten blijven zeer punctueel en zullen nooit de dorst naar beton van de graffitikunstenaars stillen.Kriss Gutierrez Cuervo