Belgische literatuurjuweeltjes

De klassiekers

Hendrik Conscience (1812-1883), auteur van de bekende « Leeuw van Vlaanderen », gepubliceerd in 1838. Deze historische roman spoort de achtergrond en de gebeurtenissen van de Slag der Gulden Sporen op. Het doel van Hendrik was Vlaanderen naar voren te brengen als het Venetië van het Noorden, een positie die altijd al begeerd was door Filips de Schone.

Een andere bekende Belgische klassieker is het werk van Charles de Coster (1827-1879), « De legende en de heldhaftige, vroolijke en roemrijke daden van Uilenspiegel en Lamme Goedzak in Vlaanderenland en elders ». Dit historische werk beschrijft het leven van Tijl Uilenspiegel, een fictief kwaadaardig personage dat zich verzette tegen het onderdrukkende regime van Filips II en de verdediger van de vrijheid werd.

Michel de Ghelderode (1898-1962) is vooral bekend voor het feit dat hij een fantasie-universum creërde, vaak macaber, grotesk en wreed, zoals blijkt uit zijn roman "Grand Macabre".

Hugo Claus (1929-2008) biedt een totaal andere literatuur. Zijn werken zijn meestal een kritiek op het traditionalisme en provincialisme van de Vlaamse samenleving. "Het Verdriet van België" is een perfecte illustratie van deze schriftelijke opstand. Van geschiedenis tot fantasie, over kritiek, ons land heeft ook schrijvers met een neus voor misdaad.

In het thrillergenre denken we bijvoorbeeld aan de werken van Georges Simenon (1903-1989), een grote Belgische schrijver die de auteur was van De avonturen van inspecteur Maigret en Stanislas-André Steeman (1908-1970), de vader van de roman "L'assassin habite au 21". Beiden hebben een vruchtbare carrière met meer dan vijftig romans op hun naam en bewerkingen voor het kleine en het grote scherm.

Hoewel Belgische auteurs vaak beloond zijn, is de Nobelprijs voor de Literatuur nog maar een keer aan een Belgische auteur toegekend. De award werd uitgereikt in 1911 aan Maurice Maeterlinck(1862-1949). Franstalige Belgische dichter, Maurice is een van onze meest waardevolle nationale schatten.

Tijdgenoten

De meest bekende Belgische schrijver in het buitenland, Amelie Nothomb (1967) heeft 18 romans geschreven die reeds zijn vertaald in 37 talen. Amelia heeft veel fans, maar helaas heeft haar succes ook critici aangetrokken die haar beschuldigen van het gebruik van haar talent als een selling point en die haar als een excentriekeling behandelen. Haar reputatie groeit nog steeds, ze publiceert gemiddeld een roman per jaar.

Nicolas Ancion (1971) liet zich tijdens de Boekenbeurs 2010 24 uren opsluiten om een thriller te schrijven. Deze roman gaat uit van de vaststelling van de crisis in Carrefour-winkels in België en heeft als titel "Une très petite surface".

Een andere vrouw in deze mannenwereld, Marguerite Yourcenar (1903-1987), is beroemd om haar roman "L'oeuvre au noir". Zeno Ligre, man van de Renaissance, een personage in het boek, wordt vervolgd door de Kerk voor zijn geest en zijn ideeën. Hij vluchtte naar Brugge onder een andere naam, maar hij wordt gearresteerd en in de gevangenis gegooid, waar hij zelfmoord pleegde. De boodschap van het boek is duidelijk humanistisch zoals in de meeste van haar werken. Ze bekritiseert de situatie van de mens en de toestand in de samenleving.

Een andere kritische auteur is Thomas Gunzig (1970). Hij schrijft fictie, gekenmerkt door wrede en zwarte humor, de weerspiegeling van een heel oneerlijke en wrede samenleving. De Belgen zijn altijd beloond voor hun werk, maar pas in 1937 heeft een van onze auteurs voor het eerst de Prix Goncourt gwonnen.

Charles Plisnier (1896-1952), auteur van "Faux Passeport" is de eerste Belg die deze prijs won, maar niet de laatste.

De laatste winnaar was François Weyergans (1941) in 2005. Zijn werk "Trois jours chez ma mère" is het verhaal van een radeloze man die op zijn vijftigste verjaardag beslist om alle afspraken af te zeggen om te weten te komen waar hij staat. Hij wil veranderen van leven, job, vrouw, stad en zelfs van tijd! Het verhaal van een land, van een maatschappij, verteld in de pagina's van deze boeken.

Onrechtstreeks schrijven deze boeken onze geschiedenis, ze zijn het erfgoed van een natie. Het leven is soms te wreed of te simpel, saai, benauwend en soms is het onmogelijk om te ontkomen, om te vluchten. Dus waarom niet uw eigen wereld creëren, uw verhaal schrijven, niet het echte, maar hoe u het had gewild. En als u niet over een fijne pen beschikt, kunt u uw geluk vinden in de pagina's van een ander. Elke nieuwe generatie brengt zijn eigen schrijvers, die ene getalenteerder dan de andere. En nog niet alle inkt is gevloeid! Lara Ronayne Casimiro