Een dag als koetsier in Brussel

Op de mesthoop van de boerderij van het Maximiliaanpark is de haan amper begonnen met zijn ochtendlijk concert. De dag van de koetsier start zoals die van een bruidegom. Hij moet de paarden voederen, de boxen uitkuisen en het materieel onderhouden. Met de riek in de hand ruimt Thibault Danthine mest en verwittigt hij ons al van bij het begin: als je de twee paardenkoetsen op de Grote Markt ziet, besef je niet wat er achter schuilgaat. 

Werk voor paard en mens. We zijn met vier koetsiers voor vijf paarden. Vier ervan staan in de verblijfplaats in het stadscentrum. Het vijfde, Sam, staat op een groene wei in Meise. De mannen wisselen, net als de paarden, af om de teugels ter hand te nemen en met de twee koetsen rond te rijden.

Thibault heeft de voeten in de stijgbeugels gezet in een manege in de Condroz. Daar ontmoet hij in 1993 een zekere Félix-Marie Brasseur. De toekomstige dubbele winnaar van de Wereldbeker vierspan leidt hem op... Zijn studies leiden hem naar Brussel. En twintig jaar later heeft dit geleid tot de terugkeer van paardenkoetsen op de mooiste Grote Markt ter wereld.

Met de koets...

De klok tikt, het is nu 10 uur. Els komt erbij. Vandaag houdt zij de teugels van de tweede koets. Ook al had voorspannen geen geheimen voor haar toen ze Thibault vervoegde in november, ze heeft alles in Brussel geleerd. En we hebben het gecheckt, ze heft de les goed onthouden! Ook al geeft ze toe dagelijks bij te leren.

Op het binnenplein van de boerderij is het tijd om de zeilen van de koetsen af te halen, de koetsen aan de paarden te bevestigen en er in te stappen. Langzaam richting stadscentrum. De paarden voelen zich uiterst op hun gemak op de natte kasseien van Sint-Katelijne en de hoeven zijn extreem stil. Thibault licht een tipje van de sluier op. Onze hoefsmid, Wim, vond deze hoeven in Duitsland. Ze zijn vervaardigd van rubber om te voorkomen dat de paarden uitglijden en ze zijn stiller dan klassieke hoeven. Keerzijde van de medaille: we hebben onze koetsen moeten uitrusten met een bel om mensen op de hoogte te brengen van onze komst.

Het is 11 uur. Op de hoek van de Grote Markt en de Karel Bulsstraat, aan de voet van t’Serclaes, laat de aanwezigheid van de paarden, de koetsen en de koetsiers niemand onverschillig. Een aantal toeristen maakt een selfie met Bo...

Eerste passagiers

Na enkele minuten wachten toont een Nederlandstalig gezin als eerste interesse. Haky zal hun paard zijn en Thibault zal leiden. Hij ontspant de teugels en na een commando zet het konvooi zich in gang. Onze koetsier, die historische informatie geeft, blijft waakzaam en verliest zijn concentratie niet. Er zijn geen wagens maar veel mensen, we moeten onze ogen goed openhouden. En als het nodig is activeert Thibault zijn bel met accenten van een MIVB-tram.

Op de kasseien van de Sint-Niklaaskerk wordt gepauzeerd. Tijd voor de paarden om even uit te rusten en voor de passagiers om even uit te stappen. Richting Manneken-Pis en Sint-Jacob vooraleer weer op het vertrekpunt aan te komen.

Tussen twee ritten verzorgen Thibaut en Els hun paarden. En als een voorbijganger complimenten geeft over de schoonheid van hun span, is dat een beloning voor het hele team. Behalve de dagelijkse zorgen, worden onze paarden gevolgd door een dierenarts en een voedingsdeskundige. Ze worden in de watten gelegd.

Heel de dag lang stappen passagiers in de koets, terwijl de kap beschermt tegen de buien.

Het is 18 uur, de dag loopt ten einde. Bo en Haby ontmoeten Mia en Mira opnieuw op de boerderij van het Maximiliaanpark. De paarden krijgen er een laatste keer voor de nacht eten en water. Terwijl ze dromen, vleit hun koetsier Els zich neer in de armen van Morpheus, denkend aan de terugkeer van Sam, het Iers paard at in de wei staat...